pATOLOGIA PRAWApostulaty bambuser KONTAKT

Poczytaj jakie maile do nas przychodzą

maile są krótką opowieścią ludzkich dramatów (nie piszą tylko ojcowie!)

najnowsze u góry przeczytajcie 2 po sobie razem - załamka a potem zwycięstwo, 3 mail poraża !!!!

22. 02. 2018

Witam serdecznie
Pisze do Pana ponieważ sytuacja w jakiej się znalazłem nie raz stawia mnie przed trudnym wyborem żyć czy to skończyć. Cala sytuacja zaczęła się 9 lat temu jak rozpadło mi się małżeństwo bo za mało zarabialem a dodatkowo spłaty kredytu. Żona podała mnie o alimenty na córkę. Początkowo płaciłem regularnie. Potem praca się skończyła byłem bezrobotny przeszło 3 lata utrzymywałem się z pracy dorywczej alimenty raz płaciłem raz nie podobnie jak raty za kredyt w zależności od dochodu z tych prac. W między czasie szukałem stałego zatrudnienia na własną rękę co skutkowało głównie praca na 2 lub 3 miesiące. Zaległości rosły zona zaczęła pobierać alimenty z funduszu. Wyjechałem z rodzinnego miasta do większego. Tam wynająłem garaż w którym mieszkałem przez ponad 2 lata bo nie było mnie stać na mieszkanie (za rozwożenie pizzy nie plącą kokosów). Wyjazd ten jednak okazał się być dobrym krokiem czasem znalazłem prace dzięki której zacząłem odbijać się od dna. Wynająłem pokój mogłem się przespać w ciepłym łóżku i wreszcie jak człowiek wykąpać. Stać mnie było na alimenty. Jednak po tak długim czasie zaległości były ogromne. Postanowiłem spotkać się z była żona i ustalić spłaty. Ta jednak odmówiła jakiej kolwiek ugody.

Udałem się więc do mopsu który jej wypłacał pieniądze z funduszu. Tam mi powiedziano ze mam wpłacać do komornika który prowadzi sprawę ze zona nie może ode mnie nawet złotówki przyjąć. Zrobiłem tak jak kazał mops i wpłacam do komornika do tej pory ale większe kwoty niż nakazał sąd. Podpisałem w miedzy czasie ugody na spłatę zaległych kredytów i spłacam juz regularnie. Tu poznałem matkę mojego 2 dziecka z którą mieszkam i razem wychowujemy synka. Myślałem że stanąłem na nogi ze zacznę nowe życie ze odbiłem się od dna i pomału wyjdę na prostą. Myślałem że wyjdę z długu tytułem alimentow. Ciągle prosiłem i prosze była żonę o ugode w tej sprawie o to by wycofała komornika. Nie przynosi to żadnego efektu. Jak powiedziała ze woli pobierać alimenty z funduszu bo jej tak wygodnie to już wiedzialem ze nigdy jej nie przekonam. Moim gwoździem do trumny nie okazalo się jednak nieudolne proszenie a nowelizacja ustawy o dłużnikach alimentacyjnych. Mój dług z odsetkami sięga 30 tys. zł. To że wpłacam regularnie i chce ten dług uregulować nie obchodzi juz nikogo. Teraz jestem przestępca moje tłumaczenia nie docierają do nikogo. Szukam odpowiedzi co teraz mam zrobić? Moja trudna sytuacja sprzed lat odbija się teraz echem. Ja rozumie gdybym celowo nie płacił. Gdybym zamiast płacić na dziecko bawił się i żył jakby nic się nie stało.

Była żona dobrze znala moja sytuacje ze na sady mnie nie stac i nie pozwalała na widzenia. Chciałem ustalić widzenia ugodowo. Ona jednak wykorzystała to pozbawiając mnie praw do dziecka. Tłumaczyła to w ten sposób ze potrzebowała mojego podpisu do paszportu córki a nie mogła się ze mną skontaktować. Wielka ściema bo ma mnie na fb. I pozbawiła mnie praw by mogła decydować o wszystkim sama. Obecnie jako przestępca mający na utrzymaniu syna i płacący alimenty na córkę stoję na moście i pisze ta wiadomość trzęsąc się już nie wiem sam czy z zimną czy nerwów. Nie mam możliwości spłaty zadłużenia w ciągu 30 dni jak mówi ustawa. Nie zarobię tyle w takim czasie nie mam skąd pożyczyć bo nawet nie będe mial z czego spłacać a tym bardziej nie ukradne. Ustawa tez nie mówi co z tymi którzy od dawna walczą z zadłużeniem a nie dają rady go szybko spłacić ale chcą i robią to dobrowolnie. Teraz tacy są wrzuceni do jednego worka z tymi co mieli i maja gdzieś obowiązek płacenia na dzieci. Budzę się teraz w nocy patrzę na synka i myślę co będzie dalej. Synku czy zabiorą ci tatę czy mama sama da sobie radę. Jednocześnie chce wtedy wyjść na ten most i skoczyc a z drugiej strony coś mnie powstrzymuje. Z dnia na dzień popadam w większa depresje. Coraz mniej myślę o przyszłości żyję z dnia na dzień a nie jak dawniej jak planowaliśmy z obecną zona gdzie postawimy łóżeczko dla małego jak mu damy na imię itd. Kiedyś walczyłem o siebie by wyjść na prostą.

Teraz walczę ze sobą. Codziennie przejeżdżam tym mostem i nachodzą mnie te same myśli zatrzymam się to potrwa chwile. Kilka sekund. Po czym odrazu myśl a co z synem ? Zona? Nie wiem. Powstrzymuje się do kolejnego dnia. Rano wstaje patrze w lustro odbiłes się od dna by zostać przestępca. Zamkna cie to twoja wina. W pracy przestałem się angażować przestaje myśleć o czymkolwiek innym niż to co mnie czeka. Że tak jak kiedyś stracę wszystko rodzinę dzieci znowu będę zerem. Nie przeżyje tego znowu. Odchodzę od zmysłów zamykam się tam gdzie mnie nikt nie widzi i myślę czy ten most ? A może upozorowac wypadek samochodowy. ? Napisać list do zony i zostawić na siedzeniu. Zeby nigdy nie powiedziała synowi prawdy co by sobie pomyślal o mnie wiedząc że to jednak wypadek nie był. Nie wiem już sam. Nie mam odwagi. Z nikim o tym nie rozmawiam. Zamknąłem się w sobie. Tylko syn mnie powstrzymuje jego śliczna twarz jak śpi. Jego uśmiech jak mnie widzi gdy wracam z pracy . Ma 5 miesięcy nie rozumie jeszcze nic. . . narazie czekam na to co będzie dalej . A co bedzie. . . . . . czas pokaże.

 Nie chce rozgłosu bo to nic nie zmieni decyzja należy i tak do mnie. Czytałem artykuł na waszej stronie odnośnie całej tej ustawy i to mnie skłoniło do napisania tego e maila. Chciałbym by moja historia została w pamięci tych wszystkich ojców którzy ją przeczytają. Tak nas wszystkich niszczą przepisy . Tych co walczą niszczy. Nie chce od nikogo pomocy. Ja juz straciłem siły do dalszej walki ale wy macie nie poddawać się. Podnieście się z kolan by dalej walczyć o wasze dzieci. Z matkami możecie się kłucić ale dziecko i tak jest wasze i powinno mieć ojca. Ja straciłem jedno teraz tracę drugie i nikogo to nie obchodzi bo prostym człowiekiem władza się nie interesuje. Według przepisów nie jestem już ojcem a przestępca. Z tymi przepisami nie wygram poddaje się. Pomocy z nikąd. Będę trzymal za was kciuki panowie ojcowie bo prawdziwy tata to dzielny tata. Podziwiam wasza walkę o swoje dziecko.

 Łukasz
 

22. 02. 2018 (wygrana sprawa!)

Witam serdecznie.

Na wstępie chciałem bardzo podziękować, to strona DzielnyTata tak naprawdę pozwoliła mi że mój syn Michał jest ze mną.

Jestem z tych nielicznych ojców którzy wywalczyli dziecko.

To że Michał mieszka ze mną nie jest moją zasługą tylko zasługą Michała. To dziecko o imieniu Michał (lat 13) podjęło walkę z tym systemem. To Michał odparł ataki policji i i nie zgodził się na mieszkanie z matką, postawa Michała przed uprowadzeniem przez matkę. Unikanie (ucieczka) przed matkę kiedy wracał ze szkoły .... dużo opowiadać.

Ma Pan absolutną rację żadne argumenty ojca Sąd nie weźmie pod uwagę. Każdy kto zaczyna walkę w sądach o rozwód czy o dziecko myśli że sąd go wysłucha, nieprawda, nie wysłucha, ale zanim się zorientujemy że żadne dowody czy najlepsze argumenty sąd całkowicie zignoruje wtedy jest za późno. Ojcom którzy zaczynają trzeba uświadomić że walczą nie z matką dziecka a walczą z całym sądem. Trudno w to uwierzyć ale tak jest.

 Jakie są możliwości żeby ojciec mieszkał z dzieckiem

1. Matka porzuciła dziecko i go nie chce.

2. Ojciec uprowadzi dziecko i będzie się ukrywał do czasu kiedy Sąd ustali przy nim miejsce zamieszania i jeszcze zostało przeforsowanie OZSS. 

Jeśli ktoś myśli że jak złoży wniosek o zabezpieczenia miejsca zamieszkania dziecka przy ojcu i Sąd zrobi to zgodnie z art 737 kpc to jest w totalnym błędzie.

w moim przypadku trwało to rok. Sąd Najwyższy też potwierdził że doszło do naruszenia art 737 kpc, 

3. Czekać kiedy dziecko będzie starsze (w moim przypadku lat 13) i przekonać dziecko by jego wolą było mieszkanie z tatą. 

Czy wyobraża Pan sobie taki wyrok:

Dziecko z zamieszkaniem u ojca w innym kraju? To nie jest możliwe.

A jednak - w moim przypadku tak się stało, ale dlatego że taka była wola Michała i zagroził że znienawidzi za to matkę, a i ja zagroziłem że to by było zniewolenie i że powiadomię wszystkie władze w każdym kraju i wystąpię o Azyl dla dziecka w innym kraju w UE i że wyrobiłem dziecku dowód osobisty i może wyjechać z Polski.

 Pomimo że wygrałem to wyrządzono mi wiele szkód materialnych, nawet płaciłem na dziecko zabezpieczenie alimentacyjne kiedy dziecko mieszkało wyłącznie ze mną.

Obecnie mieszkam w Strasbourgu i z mojego tarasu widzę Europejski Trybunał Praw Człowieka, skargę oczywiście złożyłem za tą dyskryminacje ojców, czekam na rozstrzygnięcie.

 Mam jeszcze jeden plan walki z tym systemem. Za 4 lata mój syn będzie pełnoletni. Zamierzamy wystąpić o wysokie odszkodowanie od Polski za zmarnowane dzieciństwo i mam nadzieje że ponownie spotkam się z Polską w Strasbourg. 

Jak wygramy to może coś się zmieni.  

Odnośnie OZSS.

W mojej walce o dziecko ktoś jednak mi bardzo pomógł.

Może taka uwaga dla innych ojców- Sąd wyznaczył mi badanie w OZSS ale ja wniosłem żeby badanie zrobił Instytut Psychologii i Psychiatrii Sądowej S.A. w Warszawie. Opinia była naprawdę solidna, biegli byli przychylni do mnie, z całą pewnością mogę stwierdzić że tam nie ma dyskryminacji ojców. (nie reklamuje IPPS S.A. - nie mam w tym żadnego celu ale naprawdę mogą pomóc). Jeśli ktoś by nie wiedział jak zmienić postanowienie Sądu o badanie w innym miejscu od OZSS to pomogę z wnioskiem. 

Moje badanie w IPPS S.A. kosztowało 4200zł- ( pomimo że wygrałem spór o dziecko to ja poniosłem koszty tego badania) matka została zwolniona z kosztów.

 Na zakończenie.

Czy można sobie wyobrazić że pomimo że matka nadużywa alkoholu (pije codziennie), że bije się z konkubentem przy dziecku, siłą przetrzymuje dziecko kiedy jest pijana by nie otworzyło drzwi policji, że policja odebrała dziecko matce po stwierdzeniu że matka i jej konkubent są pijani i się bija, że grozi dziecku że się zabije jeśli zamieszka z tatą, kłamie do dziecka że jest chora na raka i niedługo umrze, pobiera alimenty przez komornika przez pół roku na dziecko które z nią nie mieszka i jeszcze się do tego przyznaje. ( zgodnie z nowym art 209 kk za nie alimentacje idzie się do więzienia a za okradanie dziecka Sąd uznał że to jest bezpodstawne wzbogacenie nie podlegające zwrotowi).

ZA TO WSZYSTKO SĄD UZNAŁ ŻE NIE MOŻNA ZARZUCIĆ MATCE NIENALEŻYTEGO SPRAWOWANIA PIECZY NAD DZIECKIEM A NADUŻYWANIE ALKOHOLU PRZEZ MATKĘ FAKTYCZNIE JEST DLA DOBRA DZIECKA.

 Ojcowie walczą z osobami które mają władzę i są upośledzone. Jak wygrać z kimś takim?

Artur

(2017)(najdrastyczniejszy e-mail)

Witam.

Nazywam się Wojtek  mieszkam i pracuję w Ciechanowie. Mam gromadkę dzieci. Córkę 20l, syna 16l, syna 14l i córkę 5l. Jestem po rozwodzie, troje dzieci mam z małżeństwa, ostatnia moja córeczka jest z konkubinatu. Po tym jak się rozwiodłem, toczyłem samodzielnie walki o kontakty z dzieciakami. Z byłą żoną sprawy trwały kilka lat. To była trudna i dramatyczna walka kosztująca dużo zdrowia i emocji. Dzieci dorastały, widziały kim jestem, czym się zajmuję, powoli zaczęły same rozumieć, że ich matka jest przepełniona złośliwością. Zacząłem umawiać się później bezpośrednio z dziećmi na spotkania i to było jakieś wyjście. W tym trudnym czasie byłem w związku z nową partnerką. Urodziło nam się dziecko. Gdy dziecko poszło do przedszkola, moja pani doszła do wniosku, że już jej się nie podobam. Okradła mnie i odeszła zabierając ze sobą dziecko. Jest policjantką, a raczej powinienem powiedzieć milicjantką. Dbając o swoje dobre imię i wizerunek, bo byłem jej kolejnym partnerem, zaczęła robić ze mnie przestępcę. Koledzy z pracy jej zaczęli pomagać. Mimo, że nigdy nie było w moim mieszkaniu interwencji założyła mi Niebieską Kartę. Zaczęła mnie wkręcać w tematy, które tylko policjant może wymleć, albo jakiś zagorzały kinoman filmów sensacyjnych. Oczywiście jak to w takich przypadkach bywa okradła mnie na niemałą wartość. Nic jednak nie dotknęło mnie tak mocno jak oderwana od zabawy ze mną córka, która była brutalnie przez matkę wyszarpywana z mieszkania. Na końcu w drzwiach mama rzekła: ,,przyjrzyj się jej dobrze, bo długo jej nie zobaczysz. . . " i odeszła z płaczącym za tatą dzieckiem. Wiedziałem, że te babsko jest dobrze zorganizowane, a wcześniej pokazałem jej wszystkie swoje słabe strony podczas walki o kontakty z trójką starszych dzieci z pierwszego związku. Dodatkowo policjantka o ambitnej i dużo mówiącej ksywie znanej w mieście ,,suka". Wizja kilkuletniej walki o dziecko, które mnie zajebiście kocha, bo to ja byłem w jej życiu najważniejszym rodzicem, bo mama nie miała czasu nawet wyjść z niż na plac zabaw. . . to przerosło mnie. . .

Powiesiłem się. . . .
Można by pewnie rzec: ofiara systemu, dyskryminacji ojców w Polsce, ale nie. . . Uratowano mnie. Przeżyłem śmierć kliniczną.

Lekarz stwierdzając u mnie obumarcie mózgu nie dawał szans, ale jednak. Znowu żyję. Po pięciu dniach wyrwanych z kalendarza odzyskałem świadomość. Gdy jeszcze leżałem w szpitalnym łóżku moje ex kochanie wysyłało mi listy adresowane na szpital. Były to pozwy sądowe. Po pewnym czasie stanąłem na nogi. Wtedy, gdy ta bestia zobaczyła mój słaby punkt zaczęła mnie osaczać. Przesłuchania w Policji, pomówienia, Sądy, Prokuratury, wymyślane klimaty. . . Broniłem się, aż zacząłem sam gada atakować. W trakcie przeszedłem wszystkie badania w zakresie psychiatrii, badania psychologiczne. Jestem strażakiem, oficerem. Ta suka pisała do moich przełożonych, że jestem czub, że kupiłem badania. . . Toczyły się postępowania. Wielogodzinne badania powtarzałem klinikach MSWiA. Za każdym razem opowiadałem specjalistom, jak byłem dojeżdżany przez życie i wredne baby oraz Sądy Rodzinne, które im pomagają. Oczywiście wyszło, że jestem zdrów, bo człowiek może wytrzymać wszystko, ale nawet ciężki stres trzeba jakoś dozować albo robić przerwy. . . Dostałem niepodważalne kwity i dalej mogę być strażakiem. Tu problemy się nie kończą. I dlatego do Was piszę.

Na podstawie zeznań mojej ex, a zawodowej, wrednej milicjantki w służbie ciechanowskiej komendy policji starano się zrobić ze mnie gangstera. Choć toczyło się wobec mnie wiele postępowań na policji w prokuraturze, to nigdy przeciwko mnie. Ja jedynie występowałem w charakterze świadka. Wziąłem z prokuratury kwit i złożyłem w Sądzie Rodzinnym. Nic to nie dało. Smutna pani sędzina na życzenie matki dała mi kuratora i ograniczyła kontakty z dzieckiem do 4 godzin tygodniowo. Jest tak ponad pół roku. Koszty kuratora ponoszone są przez rodziców. Wczoraj była apelacja. Tłumaczę, że nie byłe karany, nie toczyło się postępowanie przeciwko mnie, a jedynie byłem świadkiem. Przygotowałem kwity na dowód że mamusia, kłamie, a ja mam papiery potwierdzone przez prokuratora. W dupie mieli, oddalili apelację. To jest Polska. Aby spotykać się z własnym dzieckiem to jak przestępca, albo pedofil. . . Z kuratorem. . . Bo mama tak sobie życzy. Nie ogarniam tego. Te walki mnie wykańczają. Chłopaki, pomóżcie. . .

Całe życie zawodowo i prywatnie ja pomagałem ludziom jako strażak i jako społecznik, teraz ja potrzebuje pomocy. Chce tylko tego, co należy się każdemu rodzicowi. , chce uczestniczyć w życiu mojej córki. Ona też bardzo tego chce. często mi to powtarza, nie chce wracać do matki.

Swoją historię nakreśliłem w skrócie, jest dużo bogatsza w szczegółach. Choć wiem, że są inne równie bardzo dramatyczne doświadczenia ojców, to myślę, że można to jakoś wykorzystać, aby próbować zmienić ten chory system i wtedy wielu normalnych facetów odzyska normalne życie.

Chcę Wam pomóc w tym co robicie. Przez perspektywę moich kilkuletnich zmagań poznałem ten temat.

Wojtek , Ciechanów, tel: 604609231

Sent: Wednesday, January 18, 2017 12:13 AM
Subject: Czy to ma sens?????
Witam serdecznie. Jestem ciekaw czy czytacie takie długie maile????? Czytałem artykuły i publikacje na Państwa stronie. Widzę, że macie dużo determinacji i zapału do walki. Tylko czy to wystarczy?

Moje zdanie na temat alimentów i ojców jest następujące.

1 Po rozstaniu z byłą żoną lub partnerką to kobieta zabiera dziecko - ojciec nic nie może zrobić w rzeczywistości ponieważ prawo o ustalenie i egzekucje kontaktów jest o kant dupy a samo postępowanie wlecze się miesiącami. W tym czasie dziecko traci więź emocjonalną z ojcem. Jedyne wyjście to zabezpieczenie kontaktów na czas toczącego się postępowania. Chociaż to marna pociecha.
2 Kolejną rzeczą której nikt nie bierze tego pod uwagę to fakt że te ,,kochane mamusie" ustawiają negatywnie dzieci. Dziecko idąc na spotkanie z tatą od samego początku jest negatywnie nastawione. Co ojciec może zrobić??? Nic!!!
3 Sądny najczęściej dają ojcom pare godzin na widzenia natomiast matki ,,piorą głowy" dzieciom 24h na dobę. Nie da się z tym wygrać.

ALIMENTY - Tu też każdy ojciec jest przegrany!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

1 Idziesz do Sądu - Sąd zasądza alimenty z automatu, a więc uznaje powództwo. - jesteś przegrany na starcie. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
2 Mało tego Sąd zasądza alimenty od dnia złożenia pozwu a więc jeśli sprawa wlecze się około roku Pan lub Pani Sędzia robi Ci kumulację i masz do zapłaty najczęściej parę tysięcy zł. alimentów - jesteś przegrany!!!!!!!!!!!!!!!!!!
3 Wyroki Sądowe odnośnie alimentów mają klauzule natychmiastowej wykonalności, jeśli nie wpłacisz zaległych i bieżących alimentów od ręki - jesteś przegrany!!!!!!!!!!!!!
4 Następnie jeśli wejdzie na Ciebie komornik - jesteś przegrany!!!!!
Mało tego jeśli zarabiasz najniższą krajową i pokażesz Sądowi że masz duże wydatki to Sędzia powoła się na możliwości zobowiązanego. Widzę to tak - Wysoki Sądzie mam też penisa to może zostanę prostytutką męską bo mam możliwości!!!!!
5 Komornik przy zajęciu pensji zabierze Ci nawet najniższą krajową żeby zobowiązany ojciec mógł z głodu zdechnąć oczywiście doliczy do tego 8 procent prowizji.
6 Komornik jeśli zajmie nieruchomość i egzekucja jest z nieruchomości lub ruchomości prowizja komornika wynosi 15 procent.
7 Jeśli komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości zobowiązanemu nie przysługuje prawo że wpłaci alimenty z góry za 6 m-c do depozytu i uwolni się od postępowania egzekucyjnego.
8 Egzekucją kieruje wierzyciel czyli najczęściej była żona lub konkubina która jest jedyną osobą mająca władze nad zakończeniem postępowania egzekucyjnego.
9 Kolejną rzeczą jest Fundusz Alimentacyjny który zabierze Ci prawo jazdy i przesłucha jak bandytę.
Na koniec jeszcze Urząd Skarbowy dokopie alimenciarzowi doliczając do kwoty alimentów podatek VAT.

REASUMUJĄC PRAWA OJCA

- Dziecka nie zobaczysz przez długi czas bo matka będzie używała go jako karty przetargowej i utrudni kontakt w każdy możliwy sposób.
- alimenty zazwyczaj są większe niż połowa pensji, a więc nie masz szans na spłatę w terminie
- komornik za wszczęcie i prowadzenie postępowania doliczy na początek z 1000zł + koszty stałe czyli pima i odsetki.
- urząd skarbowy dowali Ci podatek od alimentów

Na koniec prokurator zaatakuje z artykułu 209 kk
- Ojcowie często przechodzą do szarej strefy i pracują nielegalnie a za 20 lat styrani i schorowani będą zmuszeni wystąpić o alimenty do swoich dzieci ponieważ ani ZUS ani KRUS nie da im żadnych świadczeń. O to właśnie w taki sposób rodzi się krzywda naszym dzieciom i taki będzie finał tego co często robią bezmyślnie kobiety. Byleby One dostawały alimenty bo taki mają sposób na zarabianie.

Jesteśmy bez dzieci bez pieniędzy i często z wyrokami

MY NIE MAMY PRAW - MAMY TYLKO ALIMENTY DO ZAPŁATY !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kamil

kamil28091983@wp. pl

18-11-2016

Byłem w związku formalnym z matką dziecka. Córka urodziła się już po ustaniu naszego małżeństwa, o jej przyjściu na świat dowiedziałem się od ludzi pod kościołem, o przebiegu ciąży byłem informowany szczątkowo, wszelkie moje oferty pomocy były odrzucane.

W czasie mojej wizyty na sali porodowej uczestniczka postępowania robiła mi wyrzuty, że ją odwiedziłem oraz straszyła wezwaniem policji ponieważ, „nie wyraziła zgody na jakiekolwiek odwiedziny”. O imieniu jakie zostało nadane mojej córce dowiedziałem się po około dwóch tygodniach, do tego czasu słyszałem, że wystarczy, że nosi moje nazwisko. Nadane imię nie było ze mną konsultowane. Kolejne moje wizyty odbywały się w domu matki naszej córki pod jej ścisłą kontrolą.

Jest to moje pierwsze dziecko, jestem z córką bardzo zżyty emocjonalnie. Na co dzień mam do czynienia z dziećmi, ponieważ jestem nauczycielem, pracuję w szkole podstawowej i dwóch przedszkolach, prowadziłem także zajęcia w zerówkach. Zawód ten jest moim powołaniem.
Chciałem się porozumieć z uczestniczką co do kontaktów z naszą córką. Niestety nie udało nam się dojść do porozumienia w kwestii opieki nad małoletnią, co pogłębiło się po sprawie alimentacyjnej. Wobec mnie i córki uczestniczka postępowania stosowała przemoc psychiczną polegającą na ograniczaniu i kontrolowaniu kontaktów z bliskimi oraz izolacji

Łukasz
 

09-10-2016

 Witam,

nazywam się Dawid  (27lat) obecnie jestem na stażu pobierając za to stypendium. Chciałbym dołączyć do społeczności Dzielny Tata. Dowiedziałem się o Was przeglądając serwis YouTube. Poniżej przedstawiam moją historię.



Sprawa dotyczy mojego obecnie 7-cio miesięcznego Synka Wojtka, którego bez mojej wiedzy, woli i zgody zabrała z mieszkania moich rodziców partnerka (Kasia 23l. ) gdzie zamieszkiwaliśmy (od urodzenia dziecka) i oświadczyła że mnie już nie kocha i podstępnie uciekła (dnia 14. 08. 2016) zabierając ze sobą cały dobytek (z pomocą swoich dwóch braci) nie tylko jej ale również rzeczy zakupione do tego mieszkania dla Wnuka przez dziadków – moich rodziców. W momencie zdarzenia nie było mnie i moich rodziców w domu. Obecnie była narzeczona zamieszkuje wraz z dzieckiem w innym mieście w domu swoich rodziców – Nowa Wieś, Mierzęcice.

Byłem w związku z moją partnerką przez ponad 2 lata i zamieszkiwaliśmy w mieszkaniu moich rodziców. Partnerka wraz z dzieckiem zameldowana była u swoich rodziców, lecz pobyt stały jej i dziecka zgłoszony był w moim miejscu zamieszkania Siemianowice Śląskie, i z tego tytułu pobierała świadczenia rodzinne oraz świadczenie rodzina 500+.

Narzeczona była całkowicie utrzymywana przeze mnie poprzez moich rodziców i nie ponosiła żadnych dodatkowych kosztów związanych z pobytem. Nawet część garderoby otrzymywała w prezencie od moich rodziców. W okresie tym oboje z partnerką pracowaliśmy a dochodami z tego tytułu zarządzała moja partnerka.

Nasze wcześniejsze relacje pogorszyły się w momencie gdy partnerka zaciągnęła bez mojej wiedzy i zgody przez Internet kredyt odnawialny na moje nazwisko i moje konto (znała wszystkie moje hasła dostępu do banku i kredytu). Teraz go muszę spłacać sam. Zablokowałem dostęp do swoich kont. Liczne inne, wcześniejsze kredyty były zaciągane również przez moją partnerkę. Sytuacja ta stała się kością niezgody między nami i stało się to kluczowym elementem naszych sporów. Pieniądze z tych kredytów oraz naszych dochodów były wydawane przez partnerkę nierozważnie i nie rozsądnie. Nawet chrzciny po narodzeniu się naszego Synka były sponsorowane przez moich rodziców (którzy nie wiedzieli o zaciąganych kredytach i pożyczkach, partnerka szantażowała mnie).

Wielokrotne podejmowane próby kontaktu z partnerką i prośby o kontakt z dzieckiem nie przyniosły rezultatu. Pierwsza wizyta w Nowej Wsi gdzie pojechałem z ojcem skończyła się tym że zastaliśmy zadrutowaną furtkę i zamkniętą bramę oraz liczne ujadające spuszczone ze smyczy psy. Wyszedł tylko ojciec mojej partnerki i jej jeden z braci. Na prośbę o kontakt z moją narzeczoną i dzieckiem ordynarnie kazali nam się wynosić. Następna wizyta gdzie przywiozłem wiele puszek pożywienia (Humana) dla mojego dziecka i innych potrzebnych dziecku rzeczy skończyła się jeszcze gorzej. Kontakt z partnerką i Synkiem był wyłącznie przez zamkniętą bramę w towarzystwie jej matki i brata. Ubliżano mi i przezywano. Jej brat stwierdził że gdyby mnie zastał w mieszkaniu kiedy pomagał siostrze w ucieczce to by mi tak wp… że zostałbym leżeć we krwi na ziemi.

Matka mojej partnerki krzyczała abym oddał mój telefon który był zakupiony ze wspólnych pieniędzy z partnerką przeznaczony dla mnie. Gdy nachyliłem się przez bramę aby przynajmniej dotknąć swoje dziecko matka narzeczonej sięgnęła do kieszonki koszuli i wykradła mi telefon. Została również przeczytana cała moja prywatna poczta oraz wiele danych wyłącznie przeznaczonych dla mnie, naruszając moją prywatność. Na końcu tego spotkania oskarżono mnie o posiadanie w kieszeni dyktafonu, krzykami – oddawaj to, skasuj to! Musiałem goniony uciekać do samochodu. Wszystko działo się przed bramą w miejscu publicznym. Od tej pory na prośby o kontakt z dzieckiem w sposób taki aby to nie zagrażało cieleśnie mojej osobie, narzeczona odpowiadała wymijająco lub wcale (setki smsów). Osobiście bałem się tam jeździć sam. Ostatnio na żądanie mojej partnerki w asyście i z pomocą ojca przywiozłem jej resztę ubrań oraz ubranek dla dziecka. Oczywiście dostarczyłem również niezbędne artykuły spożywcze dla mojego dziecka lecz partnerka nawet nie wyszła choć wcześniej ją informowałem o wizycie. Będąc tam bezpośrednio po moim telefonie partnerka oświadczyła że nie wyjdzie dopóki nie odjadę a dziecko czuje się dobrze. W następnym dniu napisała w SMS-ie że dziecko spało i nie będzie na moje widzimisię go przecież budzić, lecz przez telefon nic takiego nie mówiła. I właśnie w taki sposób nie mam już żadnego kontaktu przez dwaj miesiące z moim Synkiem, nie wiem co się z nim dzieje, czy jest zdrowy czy nie – żadnej informacji! Przecież to Jego Najlepsze chwile (jak dorasta)!

Dnia 24. 08. 2016 wniosłem do Sądu Rejonowego w Będzinie III Wydział Rodzinny i Nieletnich wniosek o uregulowanie kontaktów z małoletnim synem. Sprawa została jak się okazało przeniesiona do Sądu Rejonowego w Zawierciu III Wydział Rodzinny i Nieletnich. Informację o tym otrzymałem dnia 03. 10. 2016. Sprawa jeszcze nie ruszyła (nie otrzymałem informacji o nadaniu sygnatury).

Dnia 19. 09. 2016 otrzymałem z Sądu Rejonowego w Zawierciu III Wydział Rodzinny i Nieletnich (Żąda 550 zł włącznie od miesiąca sierpień oraz pokrycie kosztów sądowych. Sama dostaje macierzyńskie z zus-u 1000 oraz pewnie dalej chociaż nie legalnie 500+ i rodzinne. Partnerka pracuje jako sprzedawca w Delikatesy KUBIK).

Dnia 23. 09. 2016 dostarczyłem odpowiedź na pozew o alimenty (moje 860 zł na rękę za staż i ten kredyt) .

Dnia 26. 09. 2016 otrzymałem informację z do Sądu Rejonowego w Będzinie III Wydział Rodzinny i Nieletnich o przekazaniu do Sądu Rejonowego w Zawierciu III Wydział Rodzinny i Nieletnich sprawy wniesionej przez partnerkę o ograniczenie praw rodzicielskich. Sprawa jeszcze nie ruszyła (nie otrzymałem informacji o nadaniu sygnatury).

Dnia 06. 10. 2016 otrzymałem z Sądu Rejonowego w Zawierciu III Wydział Rodzinny i Nieletnich dostałem wezwanie do Sądu w sprawie alimentów. Data stawienia się – 21. 11. 2016.

Zgłosiłem również dnia 27. 09. 2016 mailowo opisaną sprawę do Rzecznika Praw Dziecka i nadana jest już sygnatura.

W pozwach partnerki wyczytałem wiele nieprawdziwych i oczerniających informacji choćby takich jak pobicia – prawda jest taka że moja była partnerka miała więcej cech męskich niż damskich. Nie chciałem pisać ogólnikowo bo szczegóły są często najbardziej istotne.

Jeśli nie jesteśmy już razem (jak stwierdziła moja partnerka) to chcę mieć równe prawa i dostęp do mojego Synka do którego się przyznałem przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w Katowicach i chcę opiekować się nim, współdecydować o jego losie i wszystkich istotnych aspektach jego życia.

Czy w tym kraju mężczyzna musi być wyłącznie dawcą nasienia i późniejszych alimentów?! Obawiam się że pieniądze te nie zostaną wykorzystane na dziecko ale na spłatę licznych kredytów które zaciąga cała rodzina mojej byłej narzeczonej (kredyt na dom, rzeczy gospodarstwa domowego) oraz na jej potrzeby. Dla partnerki i jej rodziny nie liczy się to aby dziecko miało kontakt z obojgiem rodziców. Chodzi im tylko aby wyzyskać ode mnie jak najwięcej pieniędzy oraz aby mój Syn zapomniał kto jest Jego tatusiem (oczywiście oczerniając mnie, podburzając swoich sąsiadów, koleżanki partnerki, moją rodzinę przeciwko mnie). Obecnie partnerka się do mnie nie odzywa ani nie odpowiada na moje wiadomości. Wcześniej pisała do mnie tylko i wyłącznie abym przywiózł jej rzeczy których nie zdążyła ode mnie zabrać albo o dokumenty Dziecka które są jej potrzebne (aby wygrać sprawy). Także prosi, o nie liczne rzeczy które dała moim rodzicom w prezencie zapominając że to oni utrzymywali ją, karmili i w większości ubierali przez ponad 2 lata (nawet w pozwie wyszczególnia emeryturę kopalnianą mojego taty oraz zatrudnienie mojej mamy). Jej charakter jest bardzo podły i chciwy a gdy byliśmy razem byłem omamiony i głupi i tego nie zauważałem. Nikt z tamtej rodziny nie chce dojść do porozumienia. Nawet jej rodzice nie chcą porozmawiać z moimi chociaż moi chcieli się porozumieć. Otoczenie oraz warunki w jakich przebywa moje Dziecko są wątpliwe i nie chciałbym aby tamta rodzina brała udział w wychowaniu mojego Syna bo to może bardzo odbić się na Jego charakterze (później Go będą prawdopodobnie nastawiać przeciwko mnie). Ja naprawdę bardzo kocham moje dziecko które nosi moje nazwisko (mam pełne prawa rodzicielskie).

Proszę o dodatkową pomoc bo już szczerze nie wiem czy da się zrobić coś więcej w tej kwestii aby odzyskał kontakt z Synem
 

Dzień dobry. Rafał . . . zam. . . .  woj. . . . . telefon kotaktowy . . . . . . Państwa stronę znalazłem na internecie. Jestem w takim samym położeniu jak wielu ojców w naszym kraju. Moja sprawa rozwodowa trwa już ponad rok z mojego powództwa z uwzględnieniem posiadania pełnych praw rodzicielskich jednak sąd postanowił inaczej.  Decyzją sądu okręgowego dziecko zostało przy matce i zasądzone zostały alimenty 500 zł na syna plus 300 zł na żonę (prowadzi własna działalność gospodarczą) na czas trwania procesu zaś po wniesionej apelacji z mojej strony zostały podwyższone na kwotę 1100 złotych.

Żona ustala mi kontakty z synem z własnego tzw widzimisie,  a ja nie mogę sprawować codziennej opieki nad synem. Syn ma 5 lat i jest bardzo zżyty ze mną od urodzenia.  Dla mnie decyzja sądu jest niezrozumiała. Żona została we wspólnym mieszkaniu zmieniając zamki w drzwiach,  a sąd wskazuje mnie jako potencjalnego dłużnika w celu spłat wspólnie zaciągniętych kredytów ze względu na to , że nie sprawuję bezpośredniej pieczy nad dzieckiem i mam większą możliwość dodatkowego zarobkowania. Mój problem polega na tym,  że to właśnie ja jako ojciec chce sprawować piecze nad synem,  jednak decyzje sądu i manipulacje żony mi tego nie gwarantują. Na co dzień jestem funkcjonariuszem służby więziennej,  pedagogiem,  do tej pory również wykładowcą w szkole wyższej. Moja sytuacja zarówno finansowa jak i przede wszystkim pod względem kontaktów z dzieckiem jest krytyczna ze względu na
decyzje podejmowane przez sąd w stosunku do mojej osoby. Dziękuję.
 

Witam
Zwracam sie z prosba do Pana, bowiem, choruje na SM, Byla zona pozbawila mnie dachu nad glowa jak i obciazyla alimentami jaki brakiem widzenia sie z dziecmi. Moj jedyny dochod to renta inwalidzka. Obecnie nie stac mnie na leczenie  na wynajecie mieszkania , czy tez nawet jedzenie, bowiem komornik zajmuje mi rente na koszty sadowe jak i utrzymanie adwokatow ze strony bylej zony, a oprocz tego jeszcze sam place alimenty na dzieci , gdzie obecnie przeznaczane środki na utrzymanie jednego dziecka wynosza ok 2 tys zl bez żadnej incjatywy i wkladu ze strony bylej zony. Jestem pozbawiony jakiejkolwiek godnosci czlowieka. a w sadach sprawy odbywaja sie bez mojego udzialu i prawa do obrony,  bo byla zona podaje inne adresy pod ktorymi nie mieszkam.

Sprawy sadowe odbywaja sie bez mojego udzialu a jak sie pozniej chce odwolac , czy tez wznowic sprawe to oczywiscie nie ma mozliwosci albo tez przegrywam bowiem pod moja nieobecnosc zostal powolany kurator, ktory nie broni mojego interesu tylko wystepuje bo mu kazano, bo chodzi tylko o to aby wszystko bylo zgodnie z prawem. Bardzo mnie boli , ze mamy takie prawo i adwokacji za bardzo duze pieniadze szukaja takich kruczkow , aby czlowieka z godnie z prawem pograzyc , upokorzyc a nawet powiem ze usmiercic pozbawiajac srodkow do zycia tym bardziej ze jestem powanie chory i sa mi potrzebne duze srodki na leczenie.

Pytam sie w jakim ja Panstwie zyje i co mam robic dalej bo grozi mi smierc jak tak dalej pojdzie nie mowiac o tym aby moc sie zobaczyc z dziecmi. Uwazam , ze dzis z godnie z prawem mozna czlowieka pozbawic zycia bez siegania po narzedzia zbrodni i to robia osoby i instytucje jakimi sa Sady ktore maja strzec prawa i godnosci czlowieka.
Prosze a pomoc i zaiterweniowanie w takich instytucjach nawet zagranicznych ktore beda mogly cos zrobic w tej mojej sprawie.
Z powazaniem Jarosław

Witam. Dawno się nie odzywałem, ale cóż, przesłuchania, sądy, brak normalnego kontaktu z córką, a czas ucieka. . . W lipcu-sierpniu będzie już rok jak odebrano mi córkę. B. żona już dwa razy odwoływała się od decyzji prokuratury. Jest postępowanie wszczęte trzeci raz. To jest tragedia wymiaru sprawiedliwości. Ponieważ b. żonę tak już kopło,  że wynajęła detektywa żeby za mną chodził, więc ja złożyłem wniosek o kontakt z moją córką pod nadzorem kuratora, z uwagi na niezrównoważony stan eks żony, niekończące się podejrzenia, obsesje, wnioskowałem o kuratora. Ale jak to bywa-nawet tak prostej sprawy nie można załatwić w tym kraju. A bez kuratora nie mam zamiaru spotykać się z córką. Dodam tylko że mogę z córką spotykać się w miejscach publicznych(galeriach handlowych) w określone dni w określonych godzinach. A b. żona zrobiła mi sprawę o zakaz kontaktu z córką, bo. . . zabrałem córkę do samochodu dać jej prezenty. I sprawa była oczywiście. Na szczęście tym razem Sąd już chyba też miał dosyć dziwact eks. Ale pieniądze podatników na takie coś idą, koszty, czas, itp. Budzące zgorszenie, bezradność i zdziwienie jest to, że ta kobieta, która kiedyś była moją żoną, nie poniesie żadnych kar dyscyplinarnych, finansowych, sądowych. . . Może bezkarnie, w każdej chwili, w dowolnym czasie oczerniać mnie, odwoływać się, prefabrykować dowody, pomawiać itp. Nie poniesie żadnej odpowiedzialności karnej. Żadnej. I to jest tragiczne w tym wszystkim. Natomiast pani pseudopsycholog z dyplomem, niejaka p. Żydowicz, wycofuje się pomału z oskarżeń przeciwko mnie, bo jak rozumiem, się już boi. Gdy brała pieniądze za oczernianie mnie, było ok. Gdy sprawa nabrała tempa-woda w usta. Ta pani powinna być pozbawiona praw wykonywania zawodu. Niestety, w polskim prawie bełkot jakieś p. pseudopsycholog jest dopuszczany przez wymiar sprawiedliwości i przecież na wymiocinach tej pani jest oparte całe oskarżenie przeciwko mnie. A ponieważ to co jest w aktach nie trzyma się ni kupy ni dupy, więc sprawy były umarzane. Ale znów jest odwołanie i znów na nowo ruszyła machina.
A ja córki jak nie widziałem tak nie widuje. Chyba że w określonych normach ustalonych przez Sąd. Trudno to nazwać jednak normalnymi kontaktami.
Patologia wymiaru sprawiedliwości w pełnym wymiarze.
Niestety nie jestem bogaty. Adwokaci chcą pieniędzy, sprawy kosztują, również pod względem osobistym, bo nerwy, bo stres, bo przecież mam partnerkę życiową i muszę inaczej żyć i myśleć o przyszłości a nie latami udowadniać swoją niewinność przed sądami, bo mogę tylko przed sądami cywilnymi, a jeśli tak to wygląda to ja marze w tej chwili o zmianie obywatelstwa a także rozważam wyjazd z tego podłego kraju. Szkoła do której chodzi córka, p. pseudopsycholog Żydowicz, b. żona, prawdopodobnie ujdzie im to na sucho. Jeśli ja czekam 3-mce na rozpatrzenie pozwu(wniosku), jeśli każda sprawa miałaby mnie kosztować grube tysiące, bez pewności że wygram, to rzeczywiście ta kobieta "wygra", prawa ojca nie istnieją a organa ścigania powinny pójść na bezrobocie i cały system prawny zburzony i zbudowany od podstaw. Ale to utopia. . .
Co do polityków. . . bez komentarza. . . To nawet nie dno. To szambo. Śmierdzące szambo.
Jest Pan dziennikarzem. Ja wiem, że mój przypadek nie jest szczególny na tle innych ojców, ale ja jestem gotów opowiedzieć wszystko, od początku do końca(tylko że tego końca nie widać) publicznie, z nazwiskami, po kolei, tak aby pseudopsychologowie(oraz inni debile), adwokaci, prokuratorzy czasem wzięli pod uwagę że za pieniądze niszczą czyjeś życie, życie ojców, dzieci. . . Ale to chyba też utopia. . . Na zmiany w prawie już nie liczę bo jeśli ktoś taki jak Kukiz lub inne aspołeczne jednostki na ul. Wiejskiej mają zmieniać cokolwiek, to właśnie jesteśmy świadkami zmian, i na pewno na dobre to nikomu nie wyjdzie. Łukaszenka też ma stale poparcie 90-kilku procent, podobnie jak Putin i Orban, więc wcale mnie nie dziwi wzrastające poparcie dla obecnej władzy(piss=pis, tak samo sie wymawia a ja wolę angielską wersję, lepiej pasuje;-))

Z poważaniem
Krzysztof

Witam!
Mój związek z Anną Moniką (. . . ) był pełen upadków i wzlotów. Niemalże od samego początku mieliśmy problemy, które w swojej opinii wynikały z różnicy charakterów. Anna była wiecznie niezadowolona z tego jaki jestem, co mówię, co robię i jak sie zachowuję. Przez wiekszośc naszego związku Anna nieustannie krytykowała mnie, drwiła ze mnie i upokarzała mnie. Używała wulgaryzmów względem mnie jak również przemocy - biła mnie, atakowała, używała również przedmiotów do bicia (tuczek do ubijania mięsa). Stale domagała sie mojego posłuszeństwa w różnych dziedzinach. Wielokrotnie groziła, że odbierze mi syna. Byłem notorycznie lekceważony, poniżany, szczególnie przed rodziną Anny. Niemalże zawsze Anna wyśmiewała moje poglądy i narzucała własne. Wielokrotnie usilowałem zażegnać wszelkie spory polubownie, natomiast Anna była jak zwykle agresywna i zupełnie nie chętna do pogodzenia się. Zawsze starałem sie pracować nsd naszym związkiem. Wielokrotnie również robiłem to, co Ania żądała (niejednokrotnie wbrew własnej woli), aby tylko zakończyć kłótnie i abyśmy mogli normalnie i spokojnie żyć. Kilka lat temu miałem problem z z alkoholem i w po częsci dzięki Ani od 3 lat i 5 miesięcy nie pije, ale Ania mi i wszystkim dookoła wmawia, że ja piję.

W zeszłym roku w marcu bądż kwietniu wspólnie z Anią ustaliliśmy, że nasz związek nie funkcjonuje jak powinien i postanowiliśmy szukać pomocy u psychologa. Ze względu na moją historię z alkoholem, psycholog skierował mnie na terapie dla uzależnionych od alkoholu. Anna natomiast kontynuowała indywidualna terapie z psychologiem jak i terapie grupową, która ma na celu nie tylko pomóc nam w rozwiązaniu problemów w naszym związku, ale również pomóc Ani poradzić sobie z jej własną przeszłością, a głównie z doświadczeniami i przemocą w Anny wcześniejszym małżeństwie. Po krótkim czasie trwania terapi Ania zakłada mi niebieską kartę. Dla mnie to był szok, ale pomyślałem że to kolejna huśtawka nastroju, nie zdawałem sobie sprawy do czego to jest jej potrzebne. Przez lata zmagałem sie z huśtawkami nastroju Anny. Robiłem wszystko to o co mnie poprosiła, ale nadal była wieczne nie zadowolona, pelna złości i nienawiści w stosunku do mnie. Od 9 miesięcy Ania odmawiała jakichkolwiek kontaktów seksualnych ze mna (nie spaliśmy razem w jednym łóżku). Nawet gdy była w dobrym nastroju, nie zezwalała na przytulanie, buziaczkowanie lub inne okazy bliskości. Od wielu miesięcy moje próby zachęcania Anny do wspólnego wyjścia czy zabaw z naszym synem Filipem były bezskuteczne. Leki antydepresyjne na uspokojenie, które Anna od dawna przyjmuje, również nie przyniosły żadnego rezultatu. W październiku 2013 r. rozpocząłem pracę w Gdyni i przyjeżdżałem do domu co weekend lub co drugi weekend i jak byłem w domu czułem sie jak intruz, niechciany. Ponieważ zauważyłem, że jeszcze bardziej sie od siebie oddalamy i nasze problemy narastają, postanowiłem zrezygnować z pracy i od początku marca 2014 r. wróciłem na stałe do domu.

Chciałem pracować nad naszym związkiem , starałem sie rozmawiać z Anią ale bez skutecznie bo nie mam czasu, bo nie teraz, zmęczona jestem. . . może jutro), chciałem abyśmy wszyscy byli szczęśliwi i tworzyli normalną rodzinę. Poza różnicą zdań i charakterów, według mnie nie mieliśmy żadnych większych problemów. Niestety Anny agresja wobec mnie i jej zachowanie stało sie nie do zatrzymania i 12 marca 2014 r. postanowiłem popełnić samobójstwo. Byłem całkowicie bezsilny i utraciłem wiarę, że możemy być razem szczęśliwi, pomimo moich wszelkich starań. Oliwy do ognia dolał fakt, że podczas, gdy Ania paliła papierosa na balkonie tego samego wieczoru , a ja zamknąłem drzwi balkonowe ponieważ wlatywało zimno do domu z zewnątrz, Anna zadzwoniła na policję. Jak tylko Ania przestała palić papierosa, otworzyłem drzwi. Wielokrotnie tak wzajemnie robiliśmy, aby nie chłodzić mieszkania i nie narażać naszego dziecka na wyziębienie. Nigdy wcześniej żadne z nas nie miało z tym żadnych problemów. Nigdy wcześniej żadne z nas nie wzywało policji i nigdy wcześniej nie było takiej potrzeby. 12 marca 2014 r. policja nie stwierdziła żadnego niebezpieczeństwa w naszym związku ani żadnej przemocy domowej. Mimo tego, dla mnie było to już za wiele. Zacząłem zażywać leki, które mieliśmy w domu, podczas gdy Anna była z naszym synem w innym pokoju. Po pewnej ilości tych leków wykonałem telefon do Anny ojca, prosząc go, aby przyjechał po Anię, co też tak uczynił. Następnie wróciłem do leków i zażywałem je dalej (dalej nie pamiętam), zabrała mnie karetka. Następnego dnia późnym wieczorem wróciłem ze szpitala do domu. Anny i Filipka nie było w mieszkaniu. Po dwóch trzech dniach otrzymałem wiadomość od Anny , że chce abym płacił 500 zł. na syna miesięcznie i numer konta. Od tamtego czasu każdego miesiąca płacę alimenty na syna, ale nie mam absolutnie żadnego kontaktu z moim dzieckiem, ani z Anią. Wielokrotnie dzwoniłem i pisałem do Anny z prośbą o jakikolwiek kontakt z synem, z przeprosinami, ale nie uzyskałem żadnej odpowiedzi. Od rodziców Anny dowiedziałem sie, że mój syn co najmniej dwukrotnie rozpaczał z tęsknoty za mną, ale również mówiono mi, że mój syn nie chce ze mną rozmawiać. Jest to dla mnie wielkim zaskoczeniem, ponieważ podczas mojego pobytu w Gdyni, dzwoniłem też do syna każdego dnia i prawie zawsze to on prosił mnie , abyśmy rozmawiali jeszcze troszeczkę. Gdy wracałem z Gdyni na weekend Filip nie opuszczał mnie na krok. Wielokrotnie Anna powtarzała mi, jak i również innym , że jestem dobrym ojcem. Pragnę nadmienić, że byłem z moim synem od jego narodzin, zajmowałem sie nim, opiekowałem i zawsze dbałem o jego dobro. Rozumiem, że Filip będzie mieszkał ze swoją matką Anną i nie mam do tego zastrzeżeń, ale jako ojciec chciałbym czynnie uczestniczyć w życiu mojego dziecka i nie widzę żadnego powodu, dla którego ja również nie mógł bym odwiedzać i brać czynny udział w wychowywaniu mojego dziecka. Wydaje mi sie, że również u nas, tak jak większości innych związków były kłótnie i nieporozumienia ale z mojej strony nie było to nic odbiegającego od normy. Zdarzało mi sie podnieść głos w wyniku frustracji na Anny ciągłe nie zadowolenie. Wielokrotnie również chwytałem jej ręce w nadgarstkach, aby przestała mnie bić, ale nie stosowałem wobec Anny przemocy fizycznej bądź psychicznej.


Nie wiem co robić brakuje mi sił fizycznych jak i psychicznych jestem też pełen obaw czy utrzymam dotychczasową prace, bo każde wezwanie jest obowiązkowe a sąd . . . wiadomo i z Gdyni do inowrocławia jest 240 km. koszty są olbrzymie, już straciłem płynność finansową, jestem już pod kreską kilka set zł.

Tylko wy mi zostaliście, jesteście ostatnią deską ratunku.

Z poważaniem

Paweł

Postanowiłem do Was napisać, ponieważ w życiu nie przypuszczałem, że będę mógł być tu gdzie teraz jestem, a jednak. . . Widzę, że jesteście w zasadzie jedyną organizacją która ma szanse pomóc innym ojcom w ich walce, ja nawet nie wiem kiedy i jak się tu znalazłem. Ale od początku. .


Z żoną poznałem się wiele lat temu, byliśmy ze sobą od chyba 2005r ja miałem wtedy 21 ona 20 lat. Bardzo szybko zamieszkaliśmy razem ( u jej rodziców) i byliśmy ze sobą szczęśliwi (ja na pewno byłem) . Przez ten czas ja skończyłem liceum, później razem robiliśmy technikum, dalej razem studia, dalej praca. . . Mieszkaliśmy z jej rodzicami nadal. . . Każde z nas pracowało, każde miało swój czas, aż nagle (pominę szczegóły) zostałem zdradzony, wiem łatwo osądzać, łatwo powiedzieć, nie miałeś ślubu, nie miałeś dziecka co ty tam nadal robiłeś? A jednak byłem zakochany po uszy, wybaczyłem, ona obiecała i poszło dalej, pewnego dnia jej ojciec uznał, że trzeba sprzedać dom w którym mieszkamy i zbudować nowy, co też się udało. . . . Nastąpił okres budowy, ja pracowałem, pomagałem na budowie, potem wieczorami (nocami) wykańczałem to mieszkanie - na ile umiałem i byłem w stanie (w końcu jestem informatykiem, nie budowlańcem). Pieniędzy włożonych nie liczyłem, zawsze trzeba było coś kupić, farby szpachle płytki pierdoły ale ja na to inaczej patrzyłem (wiem idiota gówniarz), miałem w głowie idealistyczny świat. . . Praca, dom, żona (nie formalnie ale ja tak to widziałem), w końcu zamieszkaliśmy tam, po czym żona (nadal nie formalna) zmieniła pracę. . . Zaczęła zachowywać się dziwnie (znałem to) więc szybko zauważyłem, że mamy powtórkę. . . . To było jak piorun. . . . Jako informatyk nie miałem problemu by znaleźć dowody na to jak wyglądało szkolenie w nowej pracy. . . . Ale nic. . . Długie godziny rozmów, obiecanki, itp. . W końcu faktycznie ja też za bardzo w pracę poszedłem, ale wtedy każdy grosz się liczył - może chciałem ją usprawiedliwić????? Udało jej się drugi raz. . . . Znów byliśmy razem. . Ja byłem zakochany (zaślepiony) i szczęśliwy (chyba). Potem wzięliśmy ślub, skromny bo ona taki chciała, życie toczyło się nadal (u jej rodziców w nowym domu mieliśmy swoje piętro choć wejście wspólne) ślub w 2010 r ja miałem 26 l. Byłem po studiach, miałem żonę, znalazłem lepszą pracę, ona też znalazła, i mijały kolejne lata, nie było najkolorowiej jeśli o pieniądze chodzi, ale jakoś dawaliśmy radę (ona zaczęła pracę w banku więc zajmowała się domowymi wydatkami) wszystko było takie naturalne, działające, ale zaczęły się spory, bo nie było już komu dbać o nasze mieszkanie, do wszystkiego trzeba było ją jak małe dziecko pchać, pokazywać, prosić się o cokolwiek, zero własnej chęci. . . Tak się też wtedy złożyło że zaszła w ciążę (2012r - mała urodziła się w 2013) - ciąża trudna, wymioty non stop do końca, leżała, szpital co chwilę, wiele nocy nie przespanych ale spoko, w końcu czego się nie robi dla rodziny. . . Gdy mała się urodziła byłem najszczęśliwszym facetem na świecie. . .

Choć nie bardzo chciałem pomagać na początku przy małej (stricte) bo bałem się ją "popsuć" wiadomo świeżak ;) po pół roku usłyszałem, że jestem zły bo zamiast jej pomóc to non stop mnie niema, wymyślam sobie pracę, uciekam, ona jest sama, i się dusi. . . . A poza tym chrapię i mam iść spać do innego pokoju. . . Ehhhh w między czasie już znów nawiązała kontakt przez internet z drugim kochankiem. . . Tym razem już się wkur. . . . . pomyślałem, że ile można???? Pierwszy raz poszedłem do teścia (myślę że miałem z nim w miarę jakiś normalny kontakt) - opowiedziałem mu o wszystkim, o tym, ze to trzecia akcja się zaczyna, że mamy dziecko i co ona odpier***a?? Że żeby nie myślał, że uciekam od dziecka, ale nie chcę być z taką kobietą (chciałem się usprawiedliwić chyba) a on na to że nie wierzy mi. . . Ok mówię, to daj mi 3 minuty. . . Poszedłem wydrukowałem mu całą korespondencję ze szczegółami. . . Dałem jako lekturę i wyszedłem. . . za dwa dni zadzwonił, że sprawa jest załatwiona, że prosi bym wrócił, ze szkoda, że tak późno się dowiedział i w ogóle. . . Ja oczywiście jak zakochany kundel wróciłem. . . Ale od tego momentu kanapa, ciągłe problemy, przytyki. . Klasyka gatunku. . Dla mnie i tak dziecko było najważniejsze. . . Byłem przy niej i cieszyłem się z tego mała miała już ponad 1. 5 r. Wtedy moja żona uznała że wraca do pracy. . Spoko mówię jak chcesz to dlaczego nie. . Mała do dziadków na dzień i jak najbardziej. .

Pracowała tam chyba od września zeszłego roku. . . . . Była kierowniczką w jakiejś finansowej firmie. . W styczniu pamiętam chwaliła się że udała jej się rekrutacja i że zatrudniła dobrego pracownika. . . W lutym pod koniec usłyszałem rano przed wyjściem do pracy (gdy spytałem dlaczego nie wyprasowała mi koszuli (nie nie jestem nierobem, tylko mieliśmy podzielone obowiązki ja zmywałem itp ona prasowała i robiła pranie)) że ma to w d i mam nie wracać popołudniu. . Nie chce mnie widzieć i że to koniec. . . Myślę sobie aha będzie ostro!! I tak mamy prawie marzec. . . Ja każdego dnia byłem tam wieczorami (po 17 jak zawsze po pracy) siedziałem z małą do wieczora do kompania i odprowadzałem je obie do spania. A każdego dnia znaczy KAŻDEGO!!!!

Jednocześnie jak już pisałem jako informatyk tak? Wiedziałem że problemem był ten pan z rekrutacji, że pracują sobie, wiedziałem, że się kłócili, wracali do siebie, no życie. . . Ja ciągle dla dziecka tam byłem, przewijałem się a w zasadzie nie chciałem by nasza głupota jej zaszkodziła, nie umiałem jej powiedzieć że jest jak jest (wtedy mała miała już 2. 5 r). W sierpniu wyjechaliśmy razem (ja, żona i mała) na tydzień na wakacje, było dobrze jak nigdy,. . . . Jeden dzień musiałem wyjechać, bo miałem egzamin, ale jak wróciłem, to obie wyszły by mnie przywitać do granicy miasta gdzie mieliśmy hotel. . . Poczułem się jak dawniej, mała też. .

Pomyślałem, że może jednak??? Ale ostatniego dnia wpadł mi w ręce jej telefon. . . Nie, nic się nie zmieniło, pisała wydzwaniała (zawsze miała powód by musieć podjechać do sklepu sama), po prostu osoba o dwóch twarzach, ale w dodatku nie okłamywała mnie tylko, ale też dziecko, swoich rodziców (zabroniła komukolwiek mówić że jesteśmy razem na wakacjach) jak i kochanka. . . . Ehhhhh nic, zirytowałem się tylko ale nadal jeździłem. . Pod koniec sierpnia już moja obecność tam zaczęła sprawiać jej kłopot (choć sama wracała z pracy o 19-20 a mała jeśli nie była by wtedy ze mną musiała by być z dziadkami (po 12h). Wtedy zaczęła wymyślać, ze mam małą zabierać jak chcę, a nie u niej przesiadywać, jawnie zaczęła z kolegą przyjeżdżać do domu (w między czasie dowiedziałem się że zwolnili sie obaj i otwarli firmę!!) już nie mogłem z małą tam przebywać a odwożąc ja to na korytarz najdalej. . . Teściowi nowy kolega przygrał, ponieważ często widziałem ich razem u teściów na dole na kolacyjkach. . .

W sierpniu też żona złożyła pozew. . . W pozwie o nie ustalaniu winy, czas dla mnie w środę 17. 30 - 19. 30 i pt tak samo w następnym tyg środa i pt-niedzieli. . . W wakacje 2 tyg. . . święta do podziału na pół. . . Alimenty 600zł. . Ciągle mogłem z nią rozmawiać, ale już im bliżej rozprwy tym kontakt był coraz słabszy. . . Ja chciałem dodatkowo 2h w każdy poniedziałek. Uparła się i nie!! Nie podpisała mi porozumienia, nic w sądzie jakoś po bojach (dobra sędzina!!!!) doszliśmy o porozumienia, a sędzina stwierdziła że jej zdaniem to i tak mało widzeń i chce by (ex)żona zadeklarowała, że po miesiącu będzie skłonna rozpocząć ze mną rozmowy co do zwiększenia widzeń, ex zgodziła się ale nie po miesiącu a po nowym roku. . Wyszliśmy podaliśmy sobie ręce (ja jej na sali podałem) i koniec. . . Rozprawa była we wtorek więc (jeszcze odbierała telefon) ustaliliśmy, ze możemy już wprowadzić w życie ustalenia sądu co do widzeń choć wyrok nie jest prawomocny. . . Ok wypadło że następnego dnia jest środa, potem był mój weekend i tu zaczęły się schody. . Wziąłem małą w pt po 17 i miała u mnie spać do niedzieli (wg ustaleń sądu) ale wieczorem już ex zaczęła piszczeć że może nie, może jeszcze weekend na pół, że ona narazie tak nie chce. . . odwiozłem ją (baaaardzo zirytowany) w pt na wieczór i umówiliśmy się że w sobotę o 10. 30 ją biorę. Byłem na czas, dzwonie a ona mówi że dziecko płacze od rana, że nie może sobie z nią poradzić, ze mała nie chce ze mną i koniec. . Postałem pod domem chwilę, ale jak na dworze usłyszałem płacz dziecka to trudno myślę sobie muszę wejść. . Nie zauważyli mnie od razu (ona i jej kochanek przed tv w salonie) a mała była na podłodze w sypialni (nie poznałem mojego dziecka - jak każdemu zdarza się jej płakać, ale to było wycie!!!! w dodatku siedziała sama na podłodze na wpół rozebrana, szybko jej pomogłem się rozebrać z pidżamki, wziąłem na ręce uspokoiła się na tyle że przestała płakać, ale do łóżeczka chciała. . . Usiadła, nakryła sie na głowę kołdrą, a ja pytam przed kim się chowa, ona na to że nie chowa się ale tam jest pan Waldek!!!!!!!!!!!!!! chodziło o kochanka żony który sypia już tam od sierpnia i to w jednej!!!! sypialni z moim dzieckiem!!!!! Na to wpadła żona z krzykiem że włamanie itp. . . Mówię, że nie włamanie, tylko że bałem się o dziecko bo słyszałem ją na dworze i to co zobaczyłem uświadomiło mnie że dobrze zrobiłem, pokazałem jej dziecko schowane i wystraszone pod kołdrą i pytam czy jest dumna z tego co widzi. . Ale ona zero reakcji i że mam wyjść. . Wyszedłem. . .

Pojechałem, po 20 minutach zadzwoniła że mała już chce do taty i mam po nią przyjechać. . . Ehhhh no nic mówie sobie skoro mamy mój weekend to śpi u mnie. . . I tak bardzo miło minął nam dzień. . Godzina 20. 20 telefon gdzie dziecko. . Mówię że u mnie, ze mój weekend itp. . . Za 15 minut była pod domem z policją (wiem nie musiałem jej dziecka dawać ale dałem, było późno małą znów stres a ona jak idiotka ma to gdzieś. . . ) od tego czasu a była to zeszła sobota nie odbiera telefonów, jeżdżę tam codziennie by usłyszeć od teściów że małej nie dostanę, nikt nie odbiera telefonów nie odpisuje na sms, fb, i inne. . Dziś uparłem się że chcę dziecko i że skoro śpi to poczekam w aucie na nią. . . Po 15 minutach podjeżdża policja bo stoję na posesji teścia i że nachodzę go i że małej nie zobaczę aż wyrok nie wejdzie w życie. . I tak od męża, przez opiekunkę aż do wroga nr 1. . . Wiem, że mogę poczekać jeszcze 1. 5 tyg i widzenia będą, ale wiem też po tym co jest teraz, że ani nie będę tam mile widziany, że z inteligentnych ludzi którzy nie chcieli krzywdy dziecka stali się idiotami którzy mają za nic jej zdrowie psychiczne, wiem, że nigdy nie będzie już normalnie, że żadne odstępstwa od ustalonych godzin nie wejdą nigdy w grę a o zwiększeniu widzeń mogę zapomnieć, że mała będzie takim wysłuchiwaczem ich żali wobec mnie. . . Boję się tego. . . Dlatego chcę poczekać do końca roku i wytoczyć jej taki proces i uznanie jej winy, oraz opiekę naprzemienną że długo będą się po tym zbierać. . Bo nie po to poszedłem na ugodę i brak orzekania o winie (z taką historią dupodajstwa na pewno to wygram) by teraz być z naprawdę zaangażowanego ojca który nigdy!!!! nie powiedział małej nic złego na kogokolwiek robiony idiotą. . . . . .


Adwokatka powiedziała że to jest do zrobienia, ale proszę Was pomóżcie, powiedzcie co i jak uszykować, nie chcę pozwolić sobie na jakiekolwiek potknięcie. . . Chcę dla dziecka jak najlepiej, a nie osiągnę tego teraz gdy nie wiem co u niej. . . .

--

Pozdrawiam
Robert

DzielnyTata. pl